fear the walking dead, walking dead'in prequel'ı olarak yola çıktı. gerçekten de zombi kıyameti bir yana, alıştığımız bir dünyada gözlerini junkie'lerin takıldığı bir mekanda gözlerini açtığında, önce aman zombi çıkacak şimdi diye beklerken, kendimi şehrin trafiğinde buluverdim. sıfırdan başlamak dedikleri bu olsa gerek, günümüzde böyle bir outbreak olsa, gerçekten aynen böyle olurdu dediğim bir kaç bölümün ardından, beklediğimiz zombilere kavuştuk.
tabi zombilere kavuştuk da, bu kavuşma rick grimes ve ekibinin nerdeyse iç güdüsel bir hareketlenmeyle çatır çatır zombi öldürdüğü zamanlarda değildi, bu konuyu unutuvermişim. dizinin ilk birkaç bölümünde şöyle bir hissiyatla daraldım: hastalanmışlar yazıııık değil, zombi onlar, vur kır parçala artık! neyse efendim, olayın telaşesi içerisinde gerçekten de hemen adapte oluverdiler! hikaye bambaşka bir aile draması olarak başladığı için de beni ayrıca bir sardı. üniversiteye gitmeye hazırlanan alicia, uyuşturucu bağımlısı chris, college counsellor madison ve edebiyatçı travis'in yolunun kesiştiği berber daniel, fırsatçı victor filan derken hızla ilk sezonu bitirdik.
ikinci sezon başladığında dizinin hızını biraz yavaş buldum ve görsel anlamda gerçekten çok zorlandım. hey gidi walking dead izlerken pizza yiyen beni zorlayan cgi efektleri. içinde yengeç yaşayan zombi nedir allah aşkına? neyse efendim, ayrılığımız uzun sürmedi, tekrar bir araya geldim ve izlemeye devam ettim. dediğim gibi, aileye ilişkin her kişinin ayrı hikayesini de zombi kıyametinde gözlemlediğimiz bu dizi beni baya sardı.
son olarak, dün itibariyle 3. sezonunun mid season bölümlerini izledim. hey gidi madison, sen neymişsin be? bu minnoş ve dizi başladığında biraz pısırık olduğunu düşündüğüm kadın, nasıl da cevval çıktı vallahi şoklara girdim. dizinin otto'lar üzerinden anlattığı "biz-onlar" ayrımı, ince bir göndermenin ötesindeydi. hele de son anlardaki madison'ın dev itirafıyla birlikte gerçekten şoklara girdim.
heyecanla bekliyoruz efendim. açıkça söylüyorum: walking dead'den çok daha iyi bir dizi. iki sezondur sıkıntıdan çatladığımız walking dead bölümlerinin aksine, hep bir aksiyon hep bir heyecan var. izleyelim, izlettirelim.