bu oyunu oldum olası izlemek istemişimdir. uğur polat'tan, metin zakoğlu'na, genco erkal'a. hep istemişimdir ama bir türlü denk getirememişimdir.
denk getirdiğim bu seferde, en ön sıradan (ön sıramız boş olduğu için ikinci sırada olsak da en öndeydik aslında) izleme fırsatım oldu, karşımda erdal beşikçioğlu vardı. sahnenin ortasında koca bir vinç. üzerinde gezinen yüzü yara bere içinde, dağınık, -deli- bir adam vardı. o vinç üzerinde adım attıkça, benim yüreğim titredi. kollar tıslamalarla yükseldikçe, gölge altında çarpıntılar yaşadık.
duvardaki gölgesi bile kendini izleten erdal beşikçioğlu'ndan bu oyunu izlemek varmış.
oyun ilerledikçe, saçlarının ucunda kırmızı kanlar -boyalar- akan bir erdal beşikçioğlu izlemek varmış.
selama çıktığında, oyunun bittiği idrak edemeyen biz ve yerlere kadar eğilen erdal beşikçioğlu.
öyle güzeldi ki, başımızın üzerinde taşımak istedik, elimizden sadece alkışlamak geldi.
lütfen kaçırmayın. pişman olmayacaksınız.
Tatbikat Sahnesi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Tatbikat Sahnesi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
17 Mart 2016
16 Mart 2016
[Antabus.]
muhteşem bir oyunu anlatmam lazım size.
efendim antabus üçüncü sayfa haberinde ismi geçen bir kadının haber metni ile başlıyor. sonra o kadın karşınıza çıkıp işin aslı öyle değil diye söze başlıyor ve kendi hikayesini anlatmaya başlıyor.
tek perde, numarasız koltuk diyeyim siz anlayın.
bir buçuk saat kadar sürüyor yanılmıyorsam. ama siz o 90 dakikayı bir de bana sorun.
nihal yalçın, leyla taşçı rolünde. rolünde demek ne kadar doğru bilmiyorum. çünkü karşımda leyla'yı gördüm. sahneye fırlayıp sımsıkı sarılmak, gel bizim evde kal, bunları yaşama demek istedim.
hem güldüm, hem ağladım. koltuğun ucunda, soluk soluğa, sonunu bekleye bekleye ama istemeye istemeye izledim. insanoğlunun dünyanın en hüzünlü anlarında kahkahaya sığınması nasıl enteresan bir savunma mekanizmasıdır diye düşünürken buldum kendimi. sonra üzüldüm. kendimizi değil, başkalarını savunmak zorunda olup, savunamamamıza. üçüncü sayfa haberlerine. leyla taşçı'ya.
tatbikat sahnesi.
izleyin, izlettirin dostlar. spoiler verilemeyecek kadar güzel bir oyun.
pişman olmayacaksınız.
ama uykunuz kaçarsa, onu bilemem.
efendim antabus üçüncü sayfa haberinde ismi geçen bir kadının haber metni ile başlıyor. sonra o kadın karşınıza çıkıp işin aslı öyle değil diye söze başlıyor ve kendi hikayesini anlatmaya başlıyor.
tek perde, numarasız koltuk diyeyim siz anlayın.
bir buçuk saat kadar sürüyor yanılmıyorsam. ama siz o 90 dakikayı bir de bana sorun.
nihal yalçın, leyla taşçı rolünde. rolünde demek ne kadar doğru bilmiyorum. çünkü karşımda leyla'yı gördüm. sahneye fırlayıp sımsıkı sarılmak, gel bizim evde kal, bunları yaşama demek istedim.
hem güldüm, hem ağladım. koltuğun ucunda, soluk soluğa, sonunu bekleye bekleye ama istemeye istemeye izledim. insanoğlunun dünyanın en hüzünlü anlarında kahkahaya sığınması nasıl enteresan bir savunma mekanizmasıdır diye düşünürken buldum kendimi. sonra üzüldüm. kendimizi değil, başkalarını savunmak zorunda olup, savunamamamıza. üçüncü sayfa haberlerine. leyla taşçı'ya.
tatbikat sahnesi.
izleyin, izlettirin dostlar. spoiler verilemeyecek kadar güzel bir oyun.
pişman olmayacaksınız.
ama uykunuz kaçarsa, onu bilemem.
Kategoriler:
Antabus,
Nihal Yalçın,
Tatbikat Sahnesi,
Tiyatro
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)