avatar demiştim, titanic demiştim, braveheart demiştim. filmleri değil, onun müziklerini dinlemek için içim kaynıyor, engel olamıyorum demiştim. her filmdeki müzikleri bir başka filme götürüyor insanı, insan hem alev toplarının sıcaklığını hem de buz gibi suya gömülen bir geminin son çığlıklarını içinde hissediyor demiştim.
hepsi tuzla buz oldu, içimde tüm aleviyle dolaştı, kulaklarımı sağır edecek bir acıyla toprağa gömüldü.
james horner 22 haziran günü bu hayattan kayıp gitti. müzikleri kaldı bir başına. bir de bestesini yapamayacağı sonsuz bir ihtimal zinciri.
teşekkürler james horner. iyi ki vardın, iyi ki geldin ve maalesef tüm ışığınla birlikte çok erken kayıp gittin.
artık dinlemek mi dinleyememek mi daha acıklı olacak, bilemiyorum. ruhu şad olsun.