Pondlarin gidisini hala kabul edemiyorum. Boyle bir huzun dalgasini ruhuma zorla isleten steven moffat, sozum sana. Sezon finalinden sonra senle olan defterlerimi kapattim ama canimi hala yakiyorsun, unutuldular sanma.
Simdi prom 2013'teki last chapter of amelia pond'u dinliyorum. Bogazimda bir yanma hissi, mideme agrilar giriyor. Bunu nasil unutacagimizi dusunursun?
Sarki devam ettikce, vokal kadin sarkiya devam ettikce kalbim parcalara ayriliyor. Elim yuregimde, parmaklarimin arasindan dusen parcalari tutmaya calisirken muzik hafifliyor. Iste o an anliyoruz angel'in geldigini. O lanet notalar girdiginde, rory'nin gittigini goruyorum. Rory gidince ben de gitmek istiyorum arkasindan, amy durur mu?
Doctor'u goruyorum. Yapayalniz bu adamin yine paramparca oldugunu goruyorum. Yine. Yine. Yine.
Kabul edemiyorum.
Doctor ellerini yuzune kapatip dizlerinin ustunde aglarken, biz masil iyi olabiliriz? Doctor, a word for healer.
And this is how it ends.