uzuuuun bir aradan sonra doctor who'nun sekizinci sezon finalini yazmaya başlıyorum dostlar. düşünün ki bu bölüm kasım ayı civarında yayınlandı. düşünün ki ben şubat ayında yazmaya oturuyorum. işte böyle bir baygınlık, işte böyle bir hayal kırıklığı.
tek soru: who the fuck cares about danny pinkman anyway?
of allah.
şimdi efenim master'la ilgili olan meselelere değinmiştim. daha önce de bahsettiğim üzere benim çok dev bir master kültürüm yoktur doctor who dünyasında. ama herşeyi bir kenara koymak lazım, bence bu mezarlıklardan ordu çıkması filan çok süper bir fikirdi. bu fikri üretecek başka ve yeni bir kötü bulabilseydiniz daha iyi olacaktı, haydi neyse.
herkesin doctor'a dönmesi, clara'nın danny'e dönmesi filan bu bölümden aklımda kalanlar. onun dışında mary poppins hamlelerini unutamayacağım herhalde. çok garip. siz böyle dehşetli ve deli bir karaktere mary muamelesi yapın. insanlar çıldırmasın da ne yapsın allah aşkına?
clara. claraclaraclara. of clara, pof clara. senin gibi dev hikayesi olan bir karakterden nefret ettikleri yetmiyormuş gibi -doctor'la sevgili arasında kalmak, ne istediğini bilememek, sürekli yargılamak- bir de böyle bir karakterin son derece sıradan ölümlü sevgilisine dünyanın en bayık sonunu yazdılar. bir de bize bunu izletiyorlar. yazıklar olsun. senin derin bağlılığını bakışlarından hissediyoruz ama gel gör ki pek umrumuzda değil, biz üzülmüyoruz ki.
üzüldüğüm tek şey:
doctor'la clara'nın arasındaki bağın kopması. hani kocaman bir halat varmış da lif lif kopmasına tanık edermiş gibi, bu sezon her bölüm bir başka lif koptu. koptu ve benim de içimden birşeyler koptu. hem doctor'un yine yapayalnız kalmasına üzüldüm, hem de senin bütün bu fanilik içerisinde, tüm olağanüstü hayatları görmüş bakış açınla yapayalnız çaresiz kalmana üzüldüm. bu nedir yahu? bu iki karakter birbirine zarar vermemek için bile yalan söylerken, bu gereksiz brezilya dizisi nedir?
dizinin son anlarında pek de umrumuzda olmayan danny kendini insanlık için feda etti. benim için o kadar minor bir andı ki nasıl olduğunu, nasıl işe yaradığını bile anımsayamıyorum. rueful fate of donna noble'dan sonra üç gün yas tutup beş saat ağlayan birini şu umursamazlığa getirmek doğrusu özel bir başarı, bunun için ayrıca tebrik ederim.
danny'nin kendini feda etmesi bitti derken meğersem onu getirebilme imkanı olduğunu öğrendik, yine unuttuğum bir ayrıntı. ve geri dönen kişi danny değil, öldürdüğü çocuk oldu. ama zaten dönen çocuk o çocuk olmasaydı, danny clara'nın sevdiği adam olmazdı ki.
ama zaten dönen çocuk o çocuk olmasaydı, danny clara'nın sevdiği adam olmazdı ki.
ama zaten dönen çocuk o çocuk olmasaydı, danny clara'nın sevdiği adam olmazdı ki.
ama zaten dönen çocuk o çocuk olmasaydı, danny clara'nın sevdiği adam olmazdı ki.
böyle bir klişe işte. of.
velhasıl clara'yla doctor birbilerine veda ettiler. ne clara danny'nin dönmediğini söyleyebildi doctor'unun gallifrey'e gidebilmesi için, ne doctor söyleyebildi clara'nın danny ile mutluluğunu bozmamak için. ve sonuç:
hadi clara dünyada tıkılıp kaldı, doctor uzaktan bile bakmadı mı yani clara'ya?
yahu bu kız seni 1305748 rejenerasyonunda kurtardı, bir kez bile bakmadın mı? doctor'un bu kadar umursamaz olacağına inanmak istemiyorum.
10th ayrılırken yılbaşı gecesinde rose'u görmeye gitti, 11th gitmeden saniyeler önce (ulan bu bölümden 12 bölüm önce) pond'u görmedi mi?
peki bu doctor, neden merak edip de şöyle bir bakmadı? neden?
çok üzüldüm, çok içerledim ve kabul etmiyorum.
işin özü dostlar bu bölümü sevmedim. bu sezonu sevmedim. tabii ki doctor'u bütün heyecanımla izlemeye devam edeceğim. tabii ki soluksuz bir şekilde yepyeni bölümleri bekleyeceğim. tabii ki doctor'u ve clara'yı sevmeye devam edeceğim.
ama lütfen artık zorlamayın.
eskiden alıştığımız klişe dışı hallerinize geri dönün.
sizin yazdığınız sözler, yarattığınız hikayeler klişelere motto'lara dönüşsün, sadece selected few anlayabilsin.
lütfen.
dokuzuncu sezonda görüşeceğiz dostlar. ama öncesinde bir de christmas bölümü bekliyor bizi. haydi hayırlısı.