Bazen yataga uzanip gozlerimi kapattigimda basim donuyor, kulaklarim ugulduyor. Gozlerimi acmasam sanki uyurken bayilacakmisim gibi bir his, midem bulanmiyor ama sanki bir yandan da kalbim midemde gibi. Cok cok seyrek oluyor, belki birkac ayda bir. Sanki cok yemek yemisim de, uyku tutmayacak gibi. Sanki cok guzel bir film izlemisim de, acikli bitmis gibi. Durduramadigim, beni korkutan birkac dakika. Iste o anlarda nedense kendimi cenin pozisyonunda buluyorum. Sanki kollarimi kavusturup yana cevirdigimde, bir omzum yataktayken guc alabilecekmisim. Sanki uzerimdeki o kotu enerjiyi odaklayip tek bir yanimdan atmak daha kolaymis.
Birkac gundur surekli boyle hissediyorum. Ama bu sefer kalp, mide, omuz ve bas dortgeninde degil de, zihnimin arka bahceleri, kalp ve goz cevremde kendini hissettiriyor. Zihnim mesgul kaldikca, kalbime bir agirlik cokuyor. O agirligi da gozlerim tasimaya calisiyor. Neredeyse bir bucuk aydir son derece duzenli olan uyku duzenim biraz sarsilmis gibi, gec saatlere kaliyorum. Dizi film izliyor, kitap makale okuyorum ama ne fayda. Zihnimde bir yerde takilip kalan o his twit atarken, gundemi okurken bile arka fonda.
Korkmuyorum degil.
Hayirlara yazsin.