02 Mart 2014

[Notre Dame de Paris, Act 2 Song 7: La Torture.]

Ders calisirken ara verdikce bir sarkiyi izledim. Boylece hem muzikali yeniden izlemis oldum, hem kendime gayret verdim, hem de calisirken baymaktan kurtuldum. Yalniz bir sarki var ki, onu dinlerken aklima bambaska seyler geldi.

Esmeralda'nin "Assassins! Assasins!" diye Frollo'ya bagirdigi sahnede yeniden dehset icinde kalirken, oyunun sonundaki huznu dusundum.

Sonra bu ufacik repligin bana animsatmasiyla yeniden anladim ki duydugunuz bazi sesleri, cumleleri, ya da cigliklari unuttugunuzu, unutabileceginizi saniyorsunuz. Ama aslinda tipki Titanic'in kaptani icin Brock Lovett'in soyledigi gibi: you've never been so wrong.

Ve kabul etseniz de, etmeseniz de, bu insanlar icin bir lanet.

[sonradan gelen daha olumlu edit:] oscar torenini izlerken tekrar dusundum de, belki de unutamadiginiz sesler ve cigliklar o kadar kotu degildir, oyle degil mi?