sabah kahvaltısının ardından eşyalarımı toplamaya koyuldum, malum, bugün geri dönüş günü. normalde çok sevdiğim şehirlerden döneceğim gün içim büyük bir hüzünle dolar. ama atina'dan dönüş saati yaklaştığında buraya gerçekten geri döneceğimi hissettiğimden hiç hüzünle dolmadı içim. çok garip.
havaalanına geçtiğimde artık yorgunluğun etkisi değil de, yanıkların etkisi tepeme çıkmıştı sayın seyirciler. benim çok daha uzun süreceğini düşündüğüm 45 dakikalık bir uçuştan sonra istanbul'a vardı uçak. pasaporttan geçiş filan oldukça kısa sürdü, havanın çok güzel olmasına rağmen trafik yoktu ve herşeyin benim şansıma olduğu bu günde evime vardım. grek eşyalarımı valizden çıkarırken, bir sonraki seyahat rotamı adalara çevirip tarih planları yapmaya başladım.