Hümeyra'nın sesinin büyüleyici bir yanı var şarkılardan bağımsız olarak yaşamını sürdüren.
eski şarkılarının dalga dalga insanın içine vurmasını kimi zaman kucaklayarak, kimi zaman ise kulaklarımı tıkayarak karşılıyorum. insan her zaman her dalgaya hazır olamıyor, biliyorsunuz. işte bu bahsettiğim şarkısı da unutursam fısılda'nın final sahnesinde yer alan şarkısı. aslında beni bu kadar neden etkilediğini çözemiyorum. emeğe saygım sonsuz ama içimde kenan doğulu'nun şarkıyı yazmasından kaynaklanmayan, ama o kendine has herşeyi ticarileştiren yorumuyla seslendirmesinden kaynaklanan bir gıcıklık yok değil. ama yine de seviyorum bu şarkıyı.
hümeyra'nın kırık sesiyle, konuşan sesiyle, kafa tutan, cesaret veren sesiyle seviyorum bu şarkıyı.
dinleyin, dinlettirin efenim.