[cefakar orta parmak.]

aklıma çok garip bir detaydan bahsetmek geldi, hemen işe koyuluyorum. hani derler ya, akılsız başın cezasını ayaklar çeker, aman kolum koptu, ay başım çatlıyor, of belim ağrıyor filan diye. dün düşündüm de, tamam, bütün bu kısımlar ağrıyor yoruluyor, bizim yorgunluğumuzu çekiyor. ama hep en önemli uzvu unutuyoruz yahu. hani şu ünlü orta parmak. hani hareket çeken. ona böyle anlamlar yüklenmesini duymaya alışmış kulaklarım. ama biliyor musunuz, en çok o benim nazımı çekiyor. o parmağım kalemin yükünü taşıyor. üstünde minnoş bir tepecik var evet. hani herkeste olan. hani tam da kalemin üstüne dayandığı nokta. sayfalarca yazı yazıyor. üstelik tıkanmadan yoruldum demeden. yazı da yazı hani! sınavlarda coşuyor bazen, bazen de gülümseten anıları kaleme alıyor. michael caine'in bir korku filmi vardı eller diye yanılmıyorsam. adam delirmişti filmde. ellerinin kendisinden habersiz, kendisinin kontrolü dışında hareket ettiğine inanıyordu. (yoksa uydurdum mu? yok ya, böyle birşey cidden vardı. uydurduysam da güzel uydurdum beğendim evet.) aslına bakarsanız o bakış açısını benimsemek zor değil. hayır sırıtmak yok, ellerim delirdi demiyorum şu an. eller. bir insanın tüm yükünü çeken, ağrımayan, sızlamayan eller. hatta daha da yücesi, ağrıyıp sızlasa da bize çektirmeyen eller. bir fotoğraf çalışması yapmak isterdim. hani maden işçisinden piyaniste, ne bileyim avukattan mimara birilerinin ellerinin fotoğrafını çeksem. bu fikir de aklıma şöyle gelmiş bulundu: bir dergide gördüm, yüzyılın en önemli isimlerinin fotoğraflarını çekmişler. bildiğiniz dali picasso filan var zaten net. ama bir fotoğraf var ki, sanki piyanistin o afişi. bir piyano, üzerinde iki çift el. benimkiler olsa çok da fifi. ama altına miniiiiik bir puntoyla dipnot düşmüş adam: Sergei Vasilievich Rachmaninoff. düşünebiliyor musunuz? o eller 20. yüzyılın en büyük müzik dehasının elleri. işte böyle adına meslek grubuna bakınca anlam kazanacak fotoğraflar çekmek istiyorum. mesela koyayım bir fotoğraf, amaan bu yaşlı eller de kimin desinler. altına yazayim: kalp cerrahı bilmem kim. senin o yaşlı el dediğin eller adamın kalbindeydi, ezik! diye düşünüp keyiften öleyim yani o derece. haydi bakalım. bu projeyi de buraya düştüm. bucket list olsun tam. ama dediğim gibi, en çok yorulan yanım bu zavallı, itaatkar parmağım. siz de kıymetini bilin yani. çünkü o çalışmassa hepimiz işsiz güçsüz okuldan atılırdık bak!