[Doctor Who: S7E2.]

doctor who'nun bu haftaki bölümüyle ilgili vay anasını sayın seyirciler dedirtecek birşey olmadı açıkçası. ama şunu söylemek şart: doctor'un o katı yüzüyle uzun süredir karşılaşmıyorduk, ne mutlu kavuşturana. eğer o cani adama ikinci şans verseydi, artık genius olduğunu değil, aptal olduğunu düşünecektim. bir de şunu söylemek lazım: doctor'un bir gemi dolusu dinozoru gördüğü an, bir çocuğun en kıymetli oyuncaklarına baktığını gördüm. eski bir adamdan, o genç bakış gafil avladı beni, hayran bıraktı. tüm karakterlere yorum yapmak mümkün ama bu noktada bırakacağım. artık lütfen river song'u görelim olur mu? kızmaya başlıyorum çünkü. gerçi şu an pamuk gibiyim ama yani, bilirsiniz, bir hikayeyi delice merak ettiğinizde geride kalan herşey önemsizleşir. ve işte böyle odaklanıp hikayelerin sonlarını beklerken, geride kalan masalları kaçırmamaya çalışmak lazım. kendime not olsun bu da buradan.