biraz önce mutfağımı toplarken buzdolabının arkasında kalmış bir poşette bir sürü şeftali buldum. benim kadar şeftali seven bir insanın dışarıda yağmur toplarken evinde şeftali bulmasının nasıl bir sevinç dalgası yarattığını bilemezsiniz. ya da let's re-form that sentence, çok az insan bilir o halimi. bir iki tanesi bozulmuş ama diğerleri sağlam sağlam bakıyorlardı bana. ben de koyuldum işe, başladım soymaya koccaman bir tabağa. dedim ki buzdolabına koyayim, hem orada soğusunlar, hem de canım istedikçe yerim.
hem ağladım, hem soydum.
tadlarına bakmak gelmedi içimden. insan alışık olduğu tadı alamayacağını bildikten sonra tatmak istemiyor. ne hazin...