Efendiiim, beklenen an geldi. aklımda zibilyarlarca soru, içimde binbir kıpırtı beklediğim gün geldi çattı! doctor who yeni sezon başladı allahım çok şükür. günlerdir aklımda olan bu bölümle ilgili yorumlarımı yazmak ressssmen tapınmak gibi bir dine. muhteşem bir his veriyor bana. öncelikle kimselere anlatamadığım -yok, aslında anlattım da böööyle çalçene uzun uzun çatlaya patlaya anlatamadım henüz- içün heyecanımı affedin. the doctor who kardeşliği yaptığım arkadaşım b tutturdu bir hafta öncesinde yok ben izlemeyeceğim, yok ben bir sezon bekleyeceğim diye, nooldu, hiiç dayanamadı işte. ama sonuç ne oldu? beraber izleyip kriz geçiremedik, izlediğimiz yerde kalakaldık afedersin! neyse efendim, back to asylum of the daleks.
allahım yarebbim sen ne büyüksün ya demek istiyorum sayın seyirciler. dalek konsepti zaten beni korkutuyordu, şimdi bir de deli, kontrol edilemez, hiç mi hiç anlaşılamaz daleklerin olduğu bir gezegeni de gösterdin ya, valla benim hayal gücümün sırtı daha da yere gelmez. hele de o genius kılıklı kız yardıranzi bir şekilde kapıları açtı, doctor'u bile şaşırttı ya, oh çok şükür sayın seyirciler.
öncelikle rory ve amy cephesini anlatayim. "what the fuck is going on ulan! bu ne havalar amy, kendine gel! ezik misin lan sen! bu kız rory'nin kıymetini bilmedikçe ben kafayı yiyeceğim. adam seni 2000 yıl bekledi. üstelik ben uydurmuyorum. bildiğin bekledi. geber lan geber" çığlıkıları ile bizim evi sarstım bölümün başında. the girl who waited ve rory the roman'ın sonu bu mu olacaktı sayın seyirciler??? sonrasında fikirsiz amy yine bir mallığa imza atıp, kendisini dalek olmaktan koruyan saatini cesetlere kaptırdı. anam neyse ki bu durum işe yaradı ve rory ben sana benim saatimi vereyim bıdıbıdı yaparken ortaya döküldü herşey. meğersemsem amy'nin çocuğu olmuyormuş melody'nin doğumunda ona yaptıkları işlemlerden sonra. işte o anda amy ne dedi biliyor musunuz rory'e? hemmen bulup yazıyorum size bekleyin. [...] evet resmen o cümleyi bulamadım. üstelik bulamayacağım da bir yerdeyim şu an. ama kısaca yazıyorum: rory amy'e ben seni 2000 yıl bekledim bunu bize nasıl yaparsın dedi. amy de ağlayarak, ben senin için senden vazgeçiyorum dedi. ayyy yarebbim orda çok tatlılardı cidden. amy'e kustuğum tüm nefret tüm şapşallığıma bulanaraktan eridi gitti. oysa ne kadar türk filmi klişesi sözler bunlar. neyse efendim geçiyorum bu kısımları ve esas kıza geliyorum.
itiraf edeyim ki önceleri bölümün sonunu pek tahmin edemedim.yani come on! nasıl bilebilirdim ki? ama sonrasında ufak ufak jetonlar düşer gibi oldumsu. ama en sonunda kız eggs eggs eggs diye takıldığında bilgisayarı durdurduum ve hassiktir ulaaaağn çığlığını koyverdim. beheeeeey fuckers!!! doctor ona acı içinde bakıp seni alamam dediği an mahvoldum eridim bittim. dalek'in içinde, insanlığı kaybolmamış bir zihin, doctor'un kimliğini dalek database'inden sildi. dalekler doctor who doctor who diye bağırırken ben zevkten kendimden geçtim. cidden ama. bilgisayarı kucağıma aldım, sarıldım filan o derece. muhteşemdi lan! eggs-ter-mi-na-te diyen dillerine kurban olurum senin steven moffat. adamsın be.
dipnot: btw 5. bölüm özetini okudum. (6 da olabilir uydurmiyim şimdi) allah belanı da verebilir steven moffat. sana olan sevgime bu kadar güvenme. eğer duyduğum gibi rory'i öldürmeye kalkarsan diziyi bırakabilecek durumda değilim kabul, ama sararım sana acceyip. elimi belime atar bas bas bağırırım HEM DE CAPS LOCKLU OOOOH!!!! aaa bir de şunu söyliyim, neden river'ın şarkısı bu bölümde çaldı. çözemedim doğrusu. bu bir tesadüf mü mesaj mı sorarım sizlere?