"kalbin gözlerine sıkışıp kalmış. bırak artık gitsin huzura kavuşsun."
bu sözleri duyduğumdan beri kalbim sıkışıyor nedense. yazmak için her dokunma teşebbüsümde klavyemin harflerine ellerim geri çekiliyor. sınav sorusunu ilk gören öğrencinin, eline kalemi alıp ne yazacağını bilmeden kompozisyon kısmına başlaması gibi.
söylemek istediklerin mi sıkıştı bakışlarında?
özledin mi onu?
vazgeçmeye karar verdin de halin mi yok?
ey senarist, ne düşündün bunları yazarken? biutiful'u izlemek lazım. ben buna karar verdim a dostlar.