30 Haziran 2014

[Tasinmak.]

Yasadiginiz evden cikmak ne kadar zordur bilir misiniz? Daha once tasinan var mi aramizda?

Tasinmak degil de, ev kapatmak konseptine asina misiniz peki? Hani yazliktan donuste buzdolabini temizlemek, aslinda aylarca ugramayacak olmaniza ragmen yine de yerleri silip birakmak, acilmis paketlerdeki yiyecekler icin yaratici cozumler bulmak uclusu ile kendini gosterir bu konsept. Bildiniz mi? 

Iste dostlar ben bugun bu iki konseptin ikisini de gerceklestirdim. Hem bulundugum ufak isvicre sehrinden tasiniyorum, hem de bir yanim bu eve o kadar ait olmus ki, sanki bir sonraki seneye hazirlar gibi tuzu biberi dolaba kaldiriyorum. Cok cok garip bir his dogrusu. 

Bu ev, evim oldu benim. Gercekten. Kapidan ilk girdigim an aldigim koku hafizamda artik, bu koku nerede olursa olsun beni mutlu edecek, evde hissettirecek. 

Mango poseti geri donusum olacak, kayisi evimin bahce mahsulu diye anilacak. Cocuklugumu gecirdigim yazliktaki o arka fon motor sesini saniyorum bu ev aldi, oyle bir yazlik ev telasi hep havada, arka fonda, kulagimda.

(Arkasi yarin. Gozlerimi acamiyorun uykudan)

An itibariyle havaalanında uçağa biniş kapısında bekliyorum. yaklaşık 90 kilo eşya ve 28 kilo kabin valizi ile üç kişi dönüyoruz. düşünmesi ne garip öyle değil mi? insanın bir yılı 3 valiz 3 el çantasına sığıyor. Ne garip, ne güzel ve evden çıkıp evine giderken bile ne hüzünlü.

özleyeceğim seni Fribourg.