hızımı alamadığım yerden yazmaya devam ediyorum an itibariyle. evet efendim üşenmeyeceğim, sıkılmayacağım ve warm bodies'den bahsedeceğim. bu film bir kıza aşık olan bir zombi oğlanı anlatıyor. kız ve arkadaşları malzeme almak için grubuyla insanların sığındığı şehirden çıkıp viran şehire ilerliyorlar. oğlan ve zombi grubu bu grubu paramparça ediyorlar. peki oğlan nasıl kızdan hoşlanıyor?
efenim oğlan kızın sevgilisinin beynini yerkene, kızın sevgilisinin anıları oğlana geçiyor. monolog o kadar tatlı ki, artık rüya göremeyen zombinin rüyaya en yakın deneyimi buymuş diye izliyoruz bu sahneyi. oğlan kızdan hoşlanıyor, onu koruyor ve kendi kaldığı uçağa götürüyor (evet oğlan havalimanında yaşıyor). kızdan vazgeçemiyor diye tehlike diye diye kızı birkaç gün orada oyalıyor. daha sonrasında tabii kız geri dönmek istiyor. neyse uzun lafın kısası zombi oğlan aşkın gücüyle geri dönüyor insan olmaya. sadece aşk diye sınırlamayalım ama işte sevgi, yeniden bu zombilerin kalplerinin atmasına yardımcı oluyor filan fıstık.
dört sezondur walking dead izleyen biri olarak tabii ki zombilerin insan olmaya geri dönüşüne popomla güldüm. keşke mümkün olaydı. belki de mümkündür, bilemeyeceğim. ama filmin en güzel yanı soundtrack'i. zombi oğlanın plak koleksiyonu var filan! dolayısıyla çok güzel şarkılar ile geçiyor film. bir de tabii filmin esas kötüsü artık iskelet haline gelmiş zombiler. bence bunları yaratma fikri de çok güzel. bir sürü filmde çürüyen parçalanan zombiler görüyoruz ama besin bulamadığı için çürümüş ve en sonunda kelimenin tam anlamıyla bir deri bir kemik kalmış zombi göremiyorduk. en sonunda biri kafa patlatmış ve bu karakterleri ekrana kazandırmış.
son olarak bir de insana dönüşüm anından bahsedeyim. oğlanın gözlerine yapılan yakın çekimde, gözler puslu bir renkten normal mavi rengine döndü. dönüşümü anlatmak için güzel bir yol olmuş, tebrik ediyorum. daha sonrasında kızın vuruldu, omzu kanıyor diye feryat figan atması ve herkesin oğlana ateş etmeyi bırakması çok güzeldi, accayip duygulandığımdır dostlar. bir de tabii zombilerin insanların yanında iskeletlere karşı savaşması ile epik bir hale gelen hisseden bizdendir temalı bir savaş sahnesi var ki, öyle bir gaza geldim ki, adeta bir sefiller'in son sahnesi oldum.
uzun lafın kısası, izleyin dostlar. izleyin ve gülümseyin. müzikleri için bile değer.