[17 Temmuz '12, gece.]

"Deli eder insani bu dunya" derken sair hakliymis... o dunyaya bu gece uzun uzun baktim balkonda. Kasabanin karanliginda yuzlerce yildizin isigini hayal ettim. Hangilerinin sondugunu dusundum, isiklarindaki hikayeleri kurmaya calistim aklimda. Oyle bir isik deniziydi ki tanik oldugum kameram yetmedi hepsini kayda almaya. Ne kadrajina sigdi o sonsuz isik kumesi, ne lensi algiladi o isik kumesinin huzmelerini. Iste bu gecenin altinda gokyuzune bakip hayal kurarken fenerleri izledim onceleri. Gecenin renkli gozlu dilberleri herkese goz kirpti. 5-6 saniyede bir isigini bize donen karsi tarafin fenerine baktim, tanidik bir yuzu gormuscesine sevindim. Sonra karsinin isiklarina gozum takildi. Isiklarin azaldigini anladim, ama gec saate, sarap sarhosluguna verdim. Artik gozlerim titrek isiklari almazken iceri girip, ruyalar alemine daldim...