albümün ilk şarkısı. son şarkısı. isim şarkısı. klip şarkısı. hepsi çok güzel. hepsi apayrı güzel. ve malesef hepsi, haunting. evrene yaydığı o ses asla kaybolmayacak biliyorum. böylesine bir sesiin kaybolması çok yazık olacağı için belki de kader ağlarını örmüş ve şarkı söylemeye başlamış, albüm yapmış, tanınmıştır. belki bu yüzdendir aşık olması. bu yüzdendir aşk acısı çekmesi. kim bilir...
oradan oraya gezinirken şarkılarını dinlerken buldum kendimi. ve evet, itirafımdır. en sevdiğim şarkısı wake up alone. rehab değil, you know I'm no good değil, just friends değil, back to black değil.
çok değil benden birkaç yıl önce, çok uzak değil İngiltere'de doğmuş. yıllar ve yollar bizi ayrı yerlere atmış doğru. ama "That silent sense of content that everyone gets. Just disappears when the sun sets" dediği an, tanıştık biz. meğersem yıllar ve yollar ötesinden tanışıyormuşuz amy'le. farkında değilmişiz. o, an gelip de benim düştüğüm bu hissi beni tanımadan bilemezdi. zamanında suya anlattıklarımı duymuş olmalıydı ki, gün batımının nasıl bir etkisi olduğunu ben dilimin ucuna getirmeden yazmış olsun.
öyle acıtıyor ki kalbimi tanıdığım bu yüzün kayıp gidişi yıldızlara. biliyorum, onca konuşulana rağmen, tüm toz bulutu dindiğinde, evrende onun yankılanan sesi, onu, beni ve başkalarını kelimeleriyle bağlayacak. tanıdık olacağız biz. birbirinden uzaktaki sırdaşlar.
ah amy... bu gece gafil avladın, ağlattın beni hiç sebepsiz.
öyle.
evet.