Gozlerimi acabiliyorum ve ellerim titremiyor. Bu iki eylemi gerceklestirmek oyle imkansizdi ki, gercekten olmek istedim. Olmek ve dinlenmek.
Hayatimda hic boyle hasta olmamistim. Hersey sali aksami basladi. Atesim yukseldi ama kolonya el yuz yikama derken dustu.
Sonra carsamba sabahi atesli uyandim. Hani atesten cok sicak geldigi bir noktayla, dislerin takirdamaya basladigi bir nokta vardir. Asagisinda yukarisinda o noktanin, ekseniniz sarsilir. Uyandigimda sicakti iste. Sut biskuvi. Oglene dogru yine dustu, ise bile gittim. Corba. Oyle iyiydim ki. Is guc derken, aksam yedi bucuk gibi ciktim yanlis hatirlamiyorsam. Sonra bir sure taksi bekledim. Noolur noolmaz birkac belge hazirlarken, carsamba gecesinin oyle gececegini hic beklemiyordum. Pirinc corbasi. Dusa girdim isinmak icin, isinamadim. Ve muthis titreme basladi. Ilac aldim almasina ama, dusmuyordu iste. Kardesim bizimkilerle telefonla konustu, en azindan bacaklarima, kollarima su tutmaya karar verdiler. Daha once bayildigim olmustu, ama hic boyle hissetmemistim dogrusu. Dizlerim benden ayri titredi. Bir sure o banyodan cikamadim titremekten. Salona vardik. Yine dusmedi. Hayaller aleminde kardesimin elinde beyaz tulbent ve makas. Yazarken urperiyorum. Salonda o soguk ve islak tulbentlerle ne kadar yattim bilmiyorum. Ama, bir sure sadece usumek istedim. Titremekten oyle yorgundum ki, usumeyi kabul ettim adeta. Pirinc corbasi.
Persembe sabahi annemin telefonuyla uyandim. O sabah sesim gitti once. Pirinc corbasi. Ilac. Savdigimizi sandigim ates yine hapsoldu bana. Dusmedikce usumeye alistigimi hissettim. Basim bir kazan. Oglene dogru dustu, ogleden sonra yine baskin. Titremekten dudagimi kanatmisim, ertesi gun oylesine sismis ki, kapatamiyorum. Persembe gecesi. Ufak carsamba. Yukselen ates. Beyaz tulbentler, kesif limon kolonyasi, gargara, ilaclar, vitamin haplari. Ruhum sikiliyor artik. Bedenen degil, ruhen yoruldum. Duzelmiyor, duzelemiyorum. Neden? Neden? Neden? Ilac almadikca bas gosteren hastalik. Yirmilik disim, bogazim. Yemek yiyemiyorum. Ilac icin yemek yemem lazim. Yemem icin agzimin acimamasi. Acimamasi icin ilac almam. 6 potibor biskuvi, hem de tam yarim saatte. Oglene dogru yine atesli uyanmak. Geceler boyu her saat basi yutkunarak gozlerini acmak. Acim. Ama yiyemiyorum. Delirecegim. Cuma gunu babam geldi. Bir tane suboregi. Yutkunurken agliyorum. Artik ac degilim. Yemek yemek canimi yakiyor. Sadece ilac alip uyumak istiyorum. Atesim geri cekildi. Ama bogazim, agzim, disim, dudaklarim beni olduruyor. Iyi hissediyorum hissetmesine ama, ilac almayinca degil yutkunmak, su icemiyorum. Gozlerimden yaslar akiyor. 4 patates parcasi, 4-5 tavuk ile bir kasik yogurt. Tokum. Ama yutkunmak aci veriyor.
Cumartesi. Evde temizlik var, babam kadini karsiladi. Kendimi uykumdan acmayi basardim, malzemenin yerini gosterdim. Ama uyku uyku degil ki zaten. Boluk porcuk, oraya buraya donerek, artik iyi uyanmak istiyorum diye bir feryat. Kadin elektrik supurgesinin yerini sordu. Bakin orada dedim, babamla konustular bir iki cumle, ayakta duramadim, yatagima oturdum. Kadincagiz neredeydi supurge dedi, odamin icindeki ayakucumdaki o minik balkonun onune gidemedim. Yatakta bos bos baktim, isaret edemeden babam yataga yatirdi beni. Ilac ve bol su. Midemi delmedigim bir gun daha. Ogleden sonra gozlerimi acabildim. Uyanmisken hemen sut biskuvi. Salona gectim, orada uyumusum biraz daha. Gecmeden yeniden ust bas degisikligi, atesim yuksekce, ama sabit. Inmiyor cikmiyor. Sadece ellerimi usutuyor. Dudagimsa yara oldu. Aksam et yapti babam, bense ayaklanip pilav bile yaptim. Eti cignemeyi gectim, agzima atarken dahi canim yandi. Bir tek bonfile etten iki catal aldim, yarim kibrit kutusu. Yemeye calisirken, yiyemedigim icin agliyorum. Pilav. Annemden kargo geldi. Kek, pogaca yollamis. Gozum gormuyor. Keki yemeye calissam yine canim yanacak, yine olmayacak, dokunamiyorum.
Pazar. Sut biskuvi. Atesle uyandim, ama hemen dustu terle birlikte. Biskuviyi bitiremedim cunku yutkunamiyorum. Ilac alip agrim gecsin oyle dedim. Sonuc: 4 kasik daha. Cay dudaklarimi yakiyor. Iliklasinca da yirmiligime dokunmadan hicbirseye gecit vermiyor sanki bedenim. Aksamustu, yumusak olur diye kofte patates. Bir tane kofte yemem 8 parca keserek oldu. Agliyorum. Ikinciyi yarida biraktim. Bir tane patates dilimi, sonra bir de yarim patates dilimi. Bu boyle olmaz dediler. Sekerli yogurt. Bir kasenin ancak yarisi. Gozlerim acildi biraz olsun saniyorum. Mandalina geldi bir tabak. Daha once bir tane yiyebilmistim cumartesi. Iki tane koymuslar caktirmadan. Agzima bir tane dilim attim. Eksi degil, ama suyu genzimden gecerken dagladi adeta. Sabah portakal suyu icerkenki gibi, agliyorum. Iki mandalinayi tam bitiremesem de yemem 1,5 saat surdu. Vitamin diye bir de muz getirdi babam. Onu da yine aglayarak, 45 dakikada yedim. Ilac icerken hap canimi yakiyor. Dudagimin yarasi gecmedi. Dudagim sis, kapatamiyorum. Ne zaman sonlanacak bilmiyorum. Ama delirmek uzereyim. Gece ile ilgili sevdigim hersey beni boguyor. Uyuyamiyorum. Yatakta huzuru bulamiyorum. Film izleyecek kadar enerjim olmadigi gibi, yazi yazmak icin hafizam yerinde degil. Gecenin sessizligi gargara fisfislariyla dolu, yutkunmaya calistikca ah diye mirildanan sesim yirtiyor sessizligi...
Pazartesi sabahi. Berbat bir sabah. Ilac alip hastaneye gidecegiz. Bogazimdan ses cikmiyor, oylesine sis. Kbb'ciye gidiyoruz, belki sesim nefesim gelir diye. Ama sanmiyorum, gelecek gibi degil. Babam kolumda, yigilip kalacaksin bisiyler yemelisin kizim diyor. Yiyemiyorum ki. Ses ve nefes cikmazken, yemek nasil gecer o bogazdan ki? Gecmeyecegine karar veriyorlar. Yari bayginim, yavas yavas hissediyorum tansiyonumun ciktigini. Umit basliyor icimde sanki. Derken igneler, derken daha cok ilac vitamin ve gargara. Biraz atesim cikiyor aksamustu ama, iyi gibiyim. Iki kase corba ictim bugun. Ustelik aglamadan. Bogazim oldurmuyor. Can yakma seviyesinde. Bir tane muz. Yarim mandalina. Duzeliyorum galiba. Ama dudaklarim sis ve yarali. Ates, beni titretirken, vucudumu kavurup gecmis. Agrilarim dindikce fark ediyorum ancak. Dilerim yarin guzel bir gune uyanacagim. Daha da guzel bir gune. Ne olur.
[Salı günü yorgun ama güzel bir güne uyandım. yataktan kalkmak acı vermedi. ateşim öğlene doğru çıkmadı. yemek yemek, canımı yakmadı iyileşiyorum, biliyorum. ve çarşamba, işe geri dönebildim dostlar.]